kötü haber almak

bünyem alıştı aslında ama ağlama sendromu olmazsa olmazim illa o yaşlar yanaktan akacak.

insana ananı sikeyim hayat dedirtiyor. içinden ama.

her seferinde bunun illaki daha kötüsü vardır, bakalım diyorum.

hayatim daha ne kadar kötüye gidebilir diyorum ve daha kötüye gidiyor

Benim hayatım aynı rutininde devam ediyor ama sevdiklerimden, yakınlarımdan her gün bir başka kötü haber alıyorum. Herkesten uzağım, kimseye bir faydam da dokunmuyor. Sesli ya da görüntülü arayıp onları biraz desteklemeye, neşelendirmeye çalışmaktan başka hiçbir şey yapamıyorum. Kötü haber almanın en baş edilemez yanı da bu sanırım, kimseye yarayamamak. İki kardeşim de farklı şehirlerde hasta şu anda mesela. Canımdan can gidiyor ama ikisinin yanına da uçamam, oturup dersime çalışmak zorundayım.

telefon gecenin en olmayan saatinde çalınca açmadan bilirsin kötü,çok kötü bir haber olduğunu. keşke hiç açmasam da bilmesem dersin.açınca öğrenirsin, hepimizin başına gelecek son sevdiğine gelmiş.sonrası.sonrası hep aynı.hissizlik.

2 gündür üst üste yaşadığım durumdur. En kötüsü de hiçbir şey yapamadan boğazındaki düğümle çaresizce beklemek.